ମଟର ଏକ ଡାଲି ଫସଲ, ଯାହା କୁ ଚାଷ କରି ବହୁ ପରିମାଣରେ ରୋଜଗାର କରିହେବ | ସେପ୍ଟେମ୍ବରର ଶେଷ ସପ୍ତାହରେ କିମ୍ବା ଅକ୍ଟୋବରର ପ୍ରଥମ ସପ୍ତାହରେ ମଟର ବୁଣାଯାଇପାରିବ | ମଟରର ପ୍ରାରମ୍ଭିକ ଫସଲ ମାତ୍ର 50 ଦିନ ମଧ୍ୟରେ ପ୍ରସ୍ତୁତ ହୋଇଯାଏ , ଯାହାଫଳରେ , ମଟର ଚାଷ ପରେ ଅନ୍ୟ ଫସଲଗୁଡିକ ମଧ୍ୟ ଠିକ୍ ସମୟରେ ରଖାଯାଇପାରିବ | ତେଣୁ ଆସନ୍ତୁ ମଟରର ଚାଷ ବିଷୟରେ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ସୂଚନା ଜାଣିବା -
ଜଳବାୟୁ :
କୃଷି ବୈଜ୍ଞାନିକଙ୍କ ଅନୁଯାୟୀ, ମଟର ଚାଷ (Pea farming) ପାଇଁ ହାଲୁକା ଲୋମ୍ ମାଟି ବହୁତ ଭଲ ହୋଇଥାଏ | ମାଟିର pH ମୂଲ୍ୟ ମଟର ଚାଷ (Pea farming) ପାଇଁ 6 ରୁ 7.5 ହେବା ଉଚିତ୍ | ଯେତେବେଳେ ବିହନ ଅଙ୍କୁର ପାଇଁ ତାପମାତ୍ରା 22 ° C ହେବା ଉଚିତ୍ | ତଥାପି, ମଟରର ଭଲ ଅମଳ ପାଇଁ 10 ରୁ 18 ଡିଗ୍ରୀ ସେଲସିୟସର ତାପମାତ୍ରା ଉପଯୁକ୍ତ ବିବେଚନା କରାଯାଏ |
ଜମି ପ୍ରସ୍ତୁତି -
ଏହି ଚାଷ ପାଇଁ ପ୍ରଥମେ ମାଟି (Soil for Pea farming) ହଳ କରାଯାଏ | ଏହା ପରେ ଦୁଇ କିମ୍ବା ତିନିଥର ସମାନ କରନ୍ତୁ | ଏଥି ସହିତ ହେକ୍ଟର ପିଛା ମଟର ଚାଷ (Pea farming) ପାଇଁ 20 ଟନ୍ ପତଳା ଗାଇ ଗୋବର, 70 କିଲୋଗ୍ରାମ ଫସଫରସ୍, 25 କିଲୋଗ୍ରାମ ନାଇଟ୍ରୋଜେନ୍ ଏବଂ 50 କିଲୋଗ୍ରାମ ପୋଟାଶ୍ ଉପଯୁକ୍ତ | ଯଦି ଆପଣ ମଟରର ଭଲ ଅମଳ ପାଇବାକୁ ଚାହୁଁଛନ୍ତି, ତେବେ ନାଇଟ୍ରୋଜେନ୍ ସାର ବ୍ୟବହାର କରାଯିବା ଉଚିତ୍ |
ମଟରର ପ୍ରାରମ୍ଭିକ ପ୍ରଜାତି-
କାଶୀ ନନ୍ଦିନୀ - ଏହି ପ୍ରଜାତିର ମଟର 2005 ରେ ବିକଶିତ ହୋଇଥିଲା | ଏଥିରୁ ହେକ୍ଟର ପିଛା 110 ରୁ 120 କ୍ୱିଣ୍ଟାଲ ମଟର ଉତ୍ପାଦନ(Pea cultivation) କରାଯାଇପାରିବ | ଏହା ପଞ୍ଜାବ, ଉତ୍ତରପ୍ରଦେଶ, ଜାମ୍ମୁ କାଶ୍ମୀର, ଝାଡଖଣ୍ଡ, କର୍ଣ୍ଣାଟକ, ତାମିଲନାଡୁ, ହିମାଚଳ ପ୍ରଦେଶ ଏବଂ କେରଳରେ ଚାଷ କରାଯାଏ |
କାଶୀ ଉଦୟ: କାଶୀ ନନ୍ଦିନୀଙ୍କ ପରି ଏହି ପ୍ରଜାତି ମଧ୍ୟ 2005 ରେ ବିକଶିତ ହୋଇଥିଲା | ଏହି ପ୍ରକାରର ମଟରର (Pea cultivation) ବିଶେଷ କଥା ହେଉଛି ଏହାର ଫଳ 9-10 ସେମି ଲମ୍ବା | ଏହି କିସମ ଉତ୍ତରପ୍ରଦେଶ, ବିହାର ଏବଂ ଝାଡଖଣ୍ଡ ରାଜ୍ୟରେ ବୁଣାଯାଏ | ଉତ୍ପାଦନ ବିଷୟରେ କହିବାକୁ ଗଲେ ହେକ୍ଟର ପିଛା 105 କ୍ୱିଣ୍ଟାଲ ଅମଳ ନିଆଯାଇପାରେ |
କାଶୀ ମୁଖୀ -
ଏହି ଦେଶରେ ମଟର (Pea cultivation) କେବଳ ଦେଶରେ ନୁହେଁ ବିଦେଶରେ ମଧ୍ୟ ଚାହିଦା ରହିଛି | ଏହାର କାରଣ ହେଉଛି ଏହାର ଶସ୍ୟ ବହୁତ ବଡ | ଉତ୍ତରପ୍ରଦେଶ, ବିହାର, ଝାଡଖଣ୍ଡ ଏବଂ ପଞ୍ଜାବର ଜଳବାୟୁ ଏବଂ ମାଟି ଏଥିପାଇଁ ଉପଯୁକ୍ତ। ହେକ୍ଟର ପିଛା 115 କ୍ୱିଣ୍ଟାଲ ଅମଳ ଏଥିରୁ ମିଳିପାରିବ |
କାଶୀ ଆଗତି-
ଏହା ଏକ ନୂତନ ପ୍ରକାରର ମଟର (Pea cultivation) | ଏହା ବୈଜ୍ଞାନିକମାନଙ୍କ ଦ୍ୱାରା 2015 ରେ ବିକଶିତ ହୋଇଥିଲା | ଏହାର ବିଶେଷ କଥା ହେଉଛି ଏହା ମାତ୍ର 50 ଦିନରେ ପ୍ରସ୍ତୁତ | ଏହାର ଉଦ୍ଭିଦ ଲମ୍ବ 58-61 ସେଣ୍ଟିମିଟର | ଅବଶ୍ୟ, ଏହାର ଅମଳ ଅନ୍ୟ କିସମ ତୁଳନାରେ ସାମାନ୍ୟ କମ୍ ଅଟେ | ଅମଳ ହେକ୍ଟର ପିଛା 95 ରୁ 100 କ୍ୱିଣ୍ଟାଲ ମଧ୍ୟରେ |
କିନ୍ତୁ ମଟର ଫସଲରେ ଅନେକଗୁଡିଏ ରୋଗ ସଂକ୍ରମିତ ହୋଇ ଏହାର ଅମଳ ଯଥେଷ୍ଟ ହ୍ରାସ ପାଉଥିବାରୁ ଚାଷୀ ଭାଇମାନେ ଆଖିଦୃଶିଆ ଅମଳ ଓ ଲାଭ ପାଇପାରନ୍ତି ନାହିଁ । ଯଦିଓ ମଟର ଫସଲରେ ଅନେକଗୁଡିଏ ରୋଗ ସଂକ୍ରମିତ ହୋଇଥାଏ ତଥାପି ପ୍ରାରମ୍ଭିକ ଅବସ୍ଥାରେ ପାଉଁଶିଆ ଓ କଳଙ୍କି ରୋଗର ସମସ୍ୟା ଦେଖାଯାଇଥାଏ ଯାହାକି ଅମଳ ପ୍ରଭାବିତ ହେବା ସହିତ ଚାଷୀ ଭାଇଙ୍କୁ କ୍ଷତି ସହିବାକୁ ପଡିଥାଏ ।
ପାଉଁଶିଆ ରୋଗ ସାଧାରଣତଃ ମଧ୍ୟମ ଓ ବିଳମ୍ବ କିସମରେ ଅଧିକ ଅନୁଭୂତ ହୋଇଥାଏ କିନ୍ତୁ ସହଳ କିସମ ତଥା ସହଳ ବୁଣା ଯାଉଥିବା ଫସଲରେ ଏହି ରୋଗର ପ୍ରାଦୁର୍ଭାବ ସେତେଟା ପରିଲିଖିତ ହୋଇ ନଥାଏ I ସାଧାରଣତଃ ତାପମାତ୍ରା ବଢିବା ତଥା ଥଣ୍ଡା ଓ ଆର୍ଦ୍ର ଜଳବାୟୁର ତାପମାତ୍ରାଠାରୁ ସାମାନ୍ୟ ଅଧିକ, ଶୁଷ୍କ ଜଳବାୟୁ ଓ ୨୨-୩୨ ଡିଗ୍ରୀ ପାରଦ ତାପମାତ୍ରା ମଧ୍ୟରେ ଏହି ରୋଗ ବ୍ୟାପିଥାଏ । ଏଣୁ ଜାନୁୟାରୀ ମାସରେ ଏହି ରୋଗ ଆରମ୍ଭ ହୋଇ କ୍ରମଶଃ ବ୍ୟାପିଥାଏ । ଏହି ରୋଗର ଲକ୍ଷଣ ସ୍ୱରୂପ ପ୍ରଥମେ ପତ୍ର, କାଣ୍ଡ ଓ ପରେ ଛୁଇଁରେ ମଧ୍ୟ ଧଳା ଗୁଣ୍ଡ ବା ଛିଟା ଦାଗ ଦେଖାଯାଇଥାଏ । ରୋଗର ମାତ୍ରା ଅଧିକ ହେଲେ ଧଳାଗୁଣ୍ଡର ଆବରଣ ପତ୍ର, କାଣ୍ଡରେ ହୋଇଯାଏ ଏବଂ ଗଛ ଶୁଖିବା ଆରମ୍ଭ ହୋଇ ମଟର ଦାନା ବିକୃତ ଓ ଛୋଟ ଆକାରର ହୋଇ ଏଥିରୁ ସ୍ଵାଦ କମିଯାଏ, ଯାହାକି ସିଧାସଳଖ ବଜାର ଚାହିଦା କମାଇଥାଏ ।
ଏହି ରୋଗର ନିରାକରଣ ପାଇଁ ସର୍ବପ୍ରଥମେ ଜମିହିଡ ସଫା ରଖିବା ସହିତ ଜମିରେ ଥିବା ବର୍ଜ୍ୟବସ୍ତୁ ପରିଚାଳନା କରିବା ଜରୁରୀ । ରୋଗର ମାତ୍ରା ଅଧିକ ହେଲେ ପ୍ରତି ୧୦ ଦିନ ଅନ୍ତରରେ ଅନ୍ତତଃ ଦୁଇଥର ସଲଫର୍ ଲି. ପ୍ରତି ୩ ଗ୍ରାମ ହିସାବରେ ପ୍ରୟୋଗ କରିବାକୁ ପଡିଥାଏ ।
ସେହିପରି ମଟର ଫସଲରୁ ଗୁଣାତ୍ମକ ଅମଳ ପାଇଁ ଏହାର କଳଙ୍କି ରୋଗ ନିରାକରଣ ଜରୁରୀ । ଧୂସର ମାଟିଆ ଓ ଲାଲବର୍ଣ୍ଣ ମିଶ୍ରିତ ଗୋଲାକୃତି ଦାଗ ପତ୍ରର ତଳ ପାର୍ଶ୍ଵରେ ଦୃଶ୍ୟ ହୋଇଥାଏ। ପରବର୍ତ୍ତୀ ସମୟରେ ଶାଖା ପ୍ରଶାଖାକୁ ବ୍ୟାପିଥାଏ । ସାମାନ୍ୟତମ ଅଧିକ ତାପମାତ୍ରା ସହିତ ବାୟୁମଣ୍ଡଳରେ ଆର୍ଦ୍ରତା ରହିଲେ ଏହି ରୋଗ ବ୍ୟାପେ । ଅତଏବ ଏହି ରୋଗର ନିରାକରଣ ପାଇଁ ମଟର ଫସଲକୁ ସଅଳ ଲଗାଇବା ସହିତ ଇଣ୍ଡୋଫିଲ ଏମ୍-୪୫ ନାମକ କବକମାରୀ ପ୍ରତି ଲି. ପାଣିରେ ୨ ଗ୍ରାମ ପ୍ରତି ୭ ଦିନ ବ୍ୟବଧାନରେ ୨ ଥର ପ୍ରୟୋଗ କରିବା ଆବଶ୍ୟକ ।